του Κωστή Αλεξίου
Δεν έβγαζε "Λεωνίδες" η Ελλάδα μονάχα στα αρχαία χρόνια. Έβγαζε και ύστερα. Θα βγάνει πάντα. Και ένας από τους πιο τρανούς αυτούς "Λεωνίδες", υπήρξε ο πρωτοκορυφαίος της Ελληνικής Επανάστασης κατά της Οθωμανικής (Τουρκικής) Αυτοκρατορίας, η ψυχή και το μπαρούτι της Φιλικής Εταιρείας, ένας παπάς με ράσα, ένας Αρχιμανδρίτης γεμάτος φωτιά και λαύρα, ο θρυλικός Γρηγόριος Δικαίος, ο ασύγκριτος Παπαφλέσσας!
Και μάλιστα υπήρξε ο πρώτος και μοναδικός Υπουργός της Ελλάδας (Εσωτερικών) που παράτησε τα χαρτιά και τα καλαμάρια, ζώστηκε τα ευλογημένα άρματα της λευτεριάς και πήγε και έπεσε για την Πατρίδα!
Ένας νέος "Κόδρος"! Ένας νέος "Λεωνίδας"! Που αντί να φύγει και να γλιτώσει την ζωή του, όπως έκαναν 1.000 από τους άνδρες του, έμεινε εκεί πάνω στη ράχη της δόξας, στα ταμπούρια της τιμής, με 300 μονάχα σπαθιά και ντουφέκια! Με 300 μόνο! Γράφοντας εκεί, στο ένδοξο Μανιάκι, τις νέες "Θερμοπύλες" των Ελλήνων!
"ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ"
Ακόμη και όταν τον άφησαν οι δικοί του, ακόμη και όταν απόμεινε με μια χούφτα λιοντάρια, ακόμη και όταν προλάβαινε να φύγει, ακόμη και όταν ήξερε πως δεν θα έρθει εγκαίρως βοήθεια, έμεινε πάλι εκεί, λέγοντας σε όλους τούτα τα αθάνατα λόγια:
"Εγώ δεν ήρθα εδώ για να μετρήσω τον στρατό του Ιμπραήμ απ' τα ψηλώματα. Πρέπει οπωσδήποτε να τον κρατήσω εδώ, στο Μανιάκι, διότι μόνο έτσι θα γλυτώσει ο Μωριάς! Καθίστε όλοι εδώ να πεθάνουμε σαν αρχαίοι Έλληνες"!
Και πρωτύτερα έγραφε στον αδελφό του τον Νικήτα που αργούσε:
"Νικήτα,Έλαβα την επιστολήν σου και εις απάντησιν σου λέγω ότι δεν είμαι σαν και σε και σαν τον κουμπάρο σου τον Κεφάλα, όπου τρέχετε από ράχη σε ράχη στους Αηλιάδες.
Εγώ άπαξ ωρκίσθην να χύσω το αίμα μου εις την ανάγκην της πατρίδoς, και αυτή είναι ή ώρα. Εύχομαι δε εις τον Θεόν πρώτη μπάλα τoυ Ίμβραημ να με πάρει εις το κεφάλι, διότι σας γράφω να ταχύνετε τον ερχομόν σας και 'σεις μου γράφετε κoυρoυφέξαλα.
Νικήτα, πρώτη και τελευταία επιστολή μου είναι αυτή. Βάστα την να την διαβάζεις καμία φορά να με θυμάσαι και να κλαις.
Παπαφλέσσας".
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ
Και μέρες νωρίτερα, όταν μπήκε κεφαλή των Ελλήνων για να αντιμετωπίσει την Εκστρατεία του Ιμπραήμ Πασά της Αιγύπτου κατά της Πελοποννήσου, ζήτησε από την Κυβέρνηση να αφήσει ελεύθερο τον αδίκως φυλακισμένο στην Ύδρα Κολοκοτρώνη και να τον ξανακάνει Αρχιστράτηγο, να ξαναπιάσει τα άρματα, να μονιάσει ο τόπος,, να ψυχωθεί ο λαός, να μην χαθεί η Λευτεριά! Και το πέτυχε, ελαφρώνοντας έτσι την ψυχή του, ώστε να βαδίσει καθαρός προς τον θάνατο, το κατώφλι του Παραδείσου, το ουράνιο Περιβόλι των Ηρώων και των Αγίων...
ΜΑΝΙΑΚΙ - ΕΩΣ ΕΣΧΑΤΩΝ
Και η ώρα ζύγωνε... Ο Ιμπραήμ με 3.000 τακτικό στρατό, εκπαιδευμένο από Γάλλους Αξιωματικούς, με ιππικό και κανόνια, κυκλώνει το βραχοκάντηλο του Παπαφλέσσα και αρχίζει η φοβερή και άνιση μάχη, που κράτησε οκτώ ολόκληρες ώρες, ώσπου έπαψαν τα ντουφέκια, μίλησαν τα σπαθιά, σώπασαν και αυτά, σώπασε η πλάση, δάκρυσαν οι Άγγελοι κι όλοι οι Αρχάγγελοι!
Το ασύγκριτο παλικάρι του Χριστού και της Ελλάδας, ο παπα-Φλέσσας, έπεφτε ηρωικά και αθάνατα, πολεμώντας έως εσχάτων, χαλώντας πρώτα άφθονο ασκέρι του εχθρού, δείχνοντάς του, πως δεν θα πέσει ποτέ τούτο τ΄ αρχαίο δέντρο, γιατί κάθε κλάδεμα απλά το δυναμώνει!
Σκίρτησε όμως και η καρδιά του Ιμπραήμ, που διέταξε να ψάξουν και να βρουν εκείνον που με 300 μονάχα παλικάρια αφήφισε τον καλύτερο στρατό της Ανατολής και του έκανε τόσο χαλασμό, σπέρνωντας αμέτρητες φορές φόβο και τρόμο στους Αιγυπτίους.
 |
| Τα ιερά λείψανα του Αρχιμανδρίτη Γρηγορίου Φλέσσα (Παπα-Φλέσσα), Μουσείο Μανιάκι |
Όταν τον βρήκαν, αλλού το αετίσιο κεφάλι, αλλού το τίμιο σώμα, τον έστησαν σε μια βελανιδιά, αψηλό ως τα μεσούρανα, τρομερό στην όψη, ασυμβίβαστο στην κόψη και ένας κόμπος ήρθε και στάθηκε στον λαιμό του Μπραϊμη. Πλησίασε τότε με δέος, με ματιά νοτισμένη και ασπάστηκε τον νέο "Λεωνίδα" των Ελλήνων στην αγιασμένη κεφαλή... Ήταν 20 Μαϊου του 1825 μ.Χ.... Και ήταν μόλις 37 ετών...
ΟΙ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ
Εν τω μεταξύ, λίγο πριν το τέλος της μάχης και ενώ τα ταμπούρια βαστούσαν, φάνηκαν στα ψηλώματα με ντουφεκιές οι πρώτες ενισχύσεις 1.500 ανδρών του Πλαπούτα που περίμενε ο Παπαφλέσσας, μα δεν πρόλαβαν να ζυγώσουν και να χορέψουν τους απίστους στο ταψί.
Ο Ιμπραήμ, αντιλαμβανόμενος τον κίνδυνο, έσπευσε να διατάξει γενική έφοδο από όλες τις πλευρές, με όλες τους τις δυνάμεις, πεζούρα και καβαλαρία, καταφέρνοντας έτσι να σπάσει την άμυνα των 300 μόλις του Παπαφλέσσα, πριν προφτάσουν να ζυγώσουν οι ελληνικές ενισχύσεις που ο γίγας καρτερούσε.
Γιατί, εάν δεν έφευγαν οι 1.000 στην αρχή ή εάν έφταναν μια ώρα νωρίτερα οι ενισχύσεις, ο Ιμπραήμ θα είχε κατατροπωθεί και ο Δικαίος θα είχε δικαιωθεί πανηγυρικά και θριαμβευτικά!
ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΑΝ ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ
Και απάνω στον ουρανό, στην Σύναξη των τρανών δικών μας, ο ίδιος ο Λεωνίδας των Θερμοπυλών ήρθε και τον προϋπάντησε! Και παρέκει, ο στερνός Αυτοκράτορας, ο ματωμένος Παλαιολόγος, δακρυσμένος κι αυτός, τον αγκαλιάζει με την βασιλική, δικέφαλη πορφύρα, μονολογώντας:
"Α, και να ΄χα πλάι μου κι εγώ στην Πόλη έναν παπα-Φλέσσα! Ποτέ δεν θα πατούσε εκεί του Τούρκου το ποδάρι. Γιατί Πύλη τ΄ Αγιού Ρωμανού φάνταξε το Μανιάκι"!
Αθάνατος!
