Το πανέμορφο "Πήλιο - μια τέλεια γωνιά της Ελλάδας", παρουσιάζει σε αφιέρωμά του το διάσημο ταξιδιωτικό περιοδικό Condé Nast Traveler, που είχε ανακηρύξει την Ελλάδα ως την ωραιότερη χώρα του κόσμου για το 2016 (δείτε εδώ)!
ΟΝΕΙΡΙΚΑ ΨΑΡΟΧΩΡΙΑ
Τα νησιά της Ελλάδας τραβούν συνήθως τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά υπάρχει και η ηπειρωτική χώρα, όπως το Πήλιο, όπου θα συναντήσει κανείς ένα μυστικό κομμάτι ακτής, γεμάτο ονειρικά ψαροχώρια και ερημικές παραλίες, σημειώνει το περιοδικό.
ΕΛΙΕΣ, ΠΕΥΚΑ ΚΑΙ ΚΑΣΤΑΝΙΕΣ
"Νόμιζα ότι ήξερα Ελλάδα, αλλά ποτέ δεν είχα ακούσει για το Πήλιο, μέχρι που κάποιοι φίλοι μου είπαν για το απλό, πέτρινο σπίτι που έμεναν μέσα, το τέλειο κολύμπι, τα απροετοίμαστα φαγητά, τα δάση από πεύκα, τις χαρές των πλαγιές που καλύπτονται από πεύκα και ελιές και τις έρημες παραλίες με βότσαλα. Όταν συνέχισαν για αυτό, σαν μια ξεχασμένη γωνιά της Ελλάδα, σκέφτηκα ότι ίσως ήταν υπερβολή. Αλλά δεν ήταν" γράφει ο αρθρογράφος Anthony Sattin και συνεχίζει περιγράφοντας τον Βόλο με τον Παγασητικό κόλπο και το βουνό που δεσπόζει πίσω τους, γεμάτο ελαιώνες και καστανιές, χιονισμένο το χειμώνα και δροσερό το καλοκαίρι καθώς βουτάει στη θάλασσα.
ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΗΝ ΑΡΓΑΛΑΣΤΗ
"Η σαββατιάτικη αγορά της Αργαλαστής, με τα φρέσκα τρόφιμα της περιοχής και την αγορά των παραγωγών, μπορεί να γεμίσει με ένα πλήθος ανθρώπων από τη χερσόνησο, μαζί με άλλους Έλληνες, Βρετανούς και Γερμανούς τουρίστες, που αγοράζουν τόνους, σκουμπρί και σαρδέλες από το πίσω μέρος ενός ημιφορτηγού, ή ανθόμελο από ένα παλιό χίπυ ή μανιτάρια τουρσί, αποξηραμένο θυμάρι και ρίγανη, πλεξούδες σκόρδο και ντόπιο ελαιόλαδο"...
ΛΙΘΟΣΤΡΩΤΑ ΚΑΛΝΤΕΡΙΜΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΤΑΒΕΡΝΑΚΙΑ
Ο αρθρογράφος τότε, καθώς αναρωτιέται πού είναι ο υπόλοιπος κόσμος, ανακαλύπτει τους λόφους, όπου είναι σκαρφαλωμένα τα χωριά, κρυμμένα από τον καιρό της Τουρκοκρατίας για τον φόβο των κατακτητών, αλλά και τα περίφημα λιθόστρωτα καλντερίμια τους, μέσω των οποίων επικοινωνούσαν και απ΄ όπου γινόταν με γαϊδουράκια το εμπόριο!
"Το καλντερίμι, όχι τα αρχοντικά - σημειώνει - με παρέσυρε σε λόφους, για τους οποίους είχα ακούσει να μιλάνε για μονοπάτια και παραδοσιακά εστιατόρια, όπως ένα πάνω από την παραλία Πάλτση, όπου μια μεγάλη σε ηλικία μαμά μαγείρευε κουνέλι στιφάδο σε φούρνο με ξύλα, και του Στεφανή το τσιπουράδικο - καφενείο στον Άγιο Γεώργιο, όπου σε αντάλλαγμα για την παραγγελία ενός μικρού μπουκαλιού τοπικού ούζου, ο ιδιοκτήτης φέρνει πιάτα με φρέσκα ψάρια και σαλάτες.
Ήταν επάνω στους λόφους που ανακάλυψα τα πλήθη: ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ, εστιατόρια στις πλατείες του Αγίου Γεωργίου, Τσαγκαράδας, Μούρεσι, Λαύκου και σε πολλά άλλα χωριά, έχουν ζωηρή κίνηση και εξυπηρετούν μεγάλες οικογένειες μέχρι αργά το βράδυ".
ΠΑΡΑΛΙΕΣ
"Αλλά δεν είναι ούτε η εμπνευσμένη ιστορία, οι όμορφες βόλτες, τα μεγάλα σπίτια, ούτε τα εξαιρετικά εστιατόρια των πλαγιών που με παρασύρουν πίσω στο Πήλιο. Είναι η ακτή.
Κάθε μέρα όταν ξυπνάω, πάνω από ένα πρωινό με γιαούρτι και μέλι του χίπι, ή ψωμί στα ξύλα από τα αρτοποιεία, ή ένα τεράστιο, εντυπωσιακό ροδάκινο από την αγορά, κοιτάζω προς τον ουρανό και για κάθε κίνηση των ελαιοδέντρων.
Μια μέρα θα μπορούσα να οδηγήσω στην ανατολική ακτή, όπου το Αιγαίο είναι επίπεδο και ένα απαλό αεράκι παίρνει τη ζέστη.
Ο καθένας έχει το αγαπημένο παραλία του Αιγαίου: Βένετο επάνω στο βορρά, ή Μυλοποτάμου, που χωρίζεται στα δύο από μια τεράστια πέτρινη καμάρα, ή Νταμούχαρη, όπου γυρίστηκαν σκηνές για την ταινία Mamma Mia! Και όπου ο Αποστόλης διατηρεί μια καλή ταβέρνα και ξενοδοχείο, ή Κατηγιώργη με άμμο παραλία και εξαιρετικό ψάρι στην ταβέρνα Αρετή.
Αλλά η δική μου παραλία είναι το Μικρό, στο τέλος ενός δρόμου που αισθάνεται ότι θα πέσει κατευθείαν στα βαθιά μπλε και η Πάλτση, ως τόπος που μπορείτε να βρείτε κατά μήκος της ακτής, μια ευρεία, πετρώδη έκταση, που περιβάλλεται από πολύ απότομους, καταπράσινους λόφους.
Υπάρχουν μερικά σπίτια στην Πάλτση, και κάποια δωμάτια για να νοικιάσετε. Τα Σαββατοκύριακα η παραλία μπορεί να είναι γεμάτη από διάσπαρτα νεαρά ζευγάρια που μαζεύονται κάτω από ομπρέλες, από μεγάλες οικογένειες που απλώνεται πάνω στην άμμο και από μερικά τροχόσπιτα σταθμευμένα πάνω από την γραμμή των δέντρων, στο πίσω μέρος της παραλίας.
Κάποιος θα μπορούσε να σύρει μια βάρκα με εξωλέμβια στο νερό, που κυματίζει απότομα.
Μου αρέσει να κολυμπώ μέσα στο κόλπο και γύρω από το ακρωτήρι, διαταράσσοντας κοπάδια από μικρές σαρδέλες και μαρίδες, εντοπίζοντας τα περιγράμματα των ογκόλιθων, που είναι τόσο μεγάλα και ευθεία κομμένα, που φαίνονται σαν τεχνητά".
ΦΑΓΗΤΟ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ
"Μετά το κολύμπι, υπάρχει το μεσημεριανό γεύμα στην αγαπημένη παραλιακή ταβέρνα "ο Κώστας", η οποία θα έπρεπε να είναι γνωστή σαν "Χελιδόνι Καφέ", για τον αριθμό των πουλιών που φωλιάζουν στα δοκάρια της. Αυτά πετούν πάνω από το κεφάλι, το αεράκι φυσά από τη θάλασσα και η μαμά στέλνει πιάτα από την κουζίνα: τηγανητά καλαμαράκια, στιφάδο καλαμάρια με κρεμμύδια, μερικά τραγανά ψάρια και ένα πλήθος λαχανικών από λευκά φασόλια και μοβ παντζάρια με πράσινα χόρτα".
ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΗΣΗΣ
"Υπάρχει μια ενότητα στο Πήλιο, οπότε και αν είμαι στο μεσημεριανό γεύμα στην Πάλτση, ή με τα πόδια ψηλά στο βουνό στο βορρά ή στην οδήγηση του παραλιακού δρόμου, η θέα αναμειγνύεται από τα ίδια συστατικά του μπλε της θάλασσας, τις απότομες καταπράσινες πλαγιές, την κίτρινη πέτρα, το ίδιο άρωμα των αποξηραμένων βοτάνων και πεύκων, την ίδια αρμονία των τζιτζικιών, την ίδια αίσθηση της ονειροπόλησης που μου έδωσε την πρώτη φορά που ήρθα και μου δίνει επίσης σε κάθε επόμενη επίσκεψη.
Τώρα, όπως γράφω αυτό, η εικόνα που είναι πιο εμφανής στις σκέψεις μου, είναι το να κάθομαι στην ταράτσα του σπιτιού αργά τη νύχτα και το φως του φεγγαριού να καθρεφτίζεται εκθαμβωτικά στα νερά του κόλπου.
Περιστασιακά υπάρχουν φώτα αυτοκινήτων στην απέναντι όχθη ή κουκουβάγια στο δάσος ή φορτηγό στο δρόμο, αλλά κυρίως δεν υπάρχει τίποτα παρά η σιωπή και η ακινησία, οι ιδανικές συνθήκες για όνειρα ενώ είμαστε ακόμη ξύπνιοι, για να αφήσουμε το μυαλό να περιπλανηθεί μέσα από σκιές, ανακτώντας ιστορίες που είχαν υποχωρήσει και οι ιδέες που με τον καιρό ξεθώριασαν.
Στη συνέχεια, καθώς χάνονται στη σκέψη μου, μια σειρά από αλιευτικά σκάφη κόβουν τη θέα από τα δεξιά προς τα αριστερά, αφήνοντας τον Βόλο προς τη θάλασσα, με μεγάλα φώτα στους βραχίονες τους για να προσελκύσουν κάποια ψάρια και θαλασσινά.
Στα ίχνη τους έλκουν περισσότερα όνειρα και αναμνήσεις, του Ιάσονα που έφυγε για την περιπέτεια του, του Αχιλλέα που έπλευσε για την Τροία και τα λόγια του ποιητή Καβάφη που έγραψε για τη χαρά του ταξιδιού, από την είσοδο σε λιμάνια για πρώτη φορά.
Μια μέρα σύντομα θα πρέπει να φύγω σε ένα άλλο ταξίδι. Μέχρι τότε όμως, θα υπάρχουν ημέρες με λευκές πέτρες και μπλε νερά, νύχτες στο σκοτεινό αρωματικό δάσος, σε αυτό το μέρος που ποτέ δεν είχαμε ακούσει, στο οποίο βρίσκω τον εαυτό μου να θέλει να επιστρέψει" καταλήγει το πολύ ωραίο δημοσίευμα του Condé Nast Traveler (απ΄ όπου και οι φωτογραφίες) για τα παραλιακά χωριά του Πηλίου.
